Mąż mnie zostawił. Zabrał nasze oszczędności zbierane na mieszkanie i uciekł. Zostałam w wynajętym mieszkaniu z półroczną córką. Teściowa dowiedziała się o tym, przyszła do mnie i powiedziała: - Pakuj się, zamieszkasz z córką u mnie. Próbowałam odmówić. Z teściową walczyłyśmy, z różnym powodze. Facet oszukał przeznaczenie. Facebook. E-Mail-Adresse oder Handynummer: Passwort: Passwort vergessen? Registrieren. Mehr von LOL Najlepsze filmy na "fejsie" auf 45K views, 185 likes, 32 loves, 8 comments, 16 shares, Facebook Watch Videos from Polki.pl: „Omal nie zemdlałam. To, że się zakochał i stracił głowę, od Mielismy sporo wzlotów i uaodków. U Lutym mnie zostawił-bardzo to przeżyłam… po 2 -cach chciał wrócić-mówiąc,że popełnił błąd,że teraz będzie inaczej.Wróciłam do niego…nie żałuje, pomimo,że teraz znowu się rozstajemy,bo powtarza się to co kiedyś-zero miłości z jego strony, zero szacunku-tylko pogardai ingnorancja. Hej! To ja, czarująca 23-letnia Ukrainka pragnąca urokliwego Polaka, który rozpali moje serce. Jestem zapalona miłośniczka książek, w pełni zafascynowana światami Dostojewskiego i Tolkiena. Chcę poznać intrygującego faceta. Szczypta uroku jest niezbędna… Ktokolwiek, kto zdolny jest ukraść me serce. Spisz: https://kochajukrainki.pl/ Nie zapominaj, że szukam czegoś Tłumaczenia w kontekście hasła "oszukał mnie pan" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Ale oszukał mnie pan, by go zdobyć. SrG7mh6. .Amelka. 20 listopada 2012, 16:32 Dziewczyny, muszę się wygadać ;(Byłam z moim P. przez cztery lata, ja mam 21 lat, on ma 26. Wszystko było ok mieliśmy zamieszkać razem od nowego roku mieliśmy takie plany, marzenia a on zaczął nagle znikać na całe noce (mieszkam z rodzicami ale wiedziałam, że gdzieś wychodzi) nie wiedziałam co się dzieje starałam się być wyrozumiała no i mam za swoje ;((( Zostawił mnie! Okazało się że całą kasę która miała iść na meble do naszego nowego mieszkania przegrał w kasynie ;( To byly jego pieniadze i mogl zmienic zdanie, ale to tak bardzo boli, bo mnie oszukiwal od dluzszego czasu...A dopiero co mówił mi że chce mieć ze mną dzieci założyć rodzinę i tyle były warte jego słowa...Myślałam że jak facet ma tyle lat to chce się ustatkować a tu takie coś...;( Jestem załamana już przeglądałam suknie ślubne. Tyle właśnie są warte słowa mojego faceta !!! Przepraszam musiałam się wygadać ;((( Edytowany przez .Amelka. 20 listopada 2012, 16:42 Dołączył: 2007-12-06 Miasto: Thehell Liczba postów: 4625 20 listopada 2012, 20:31 nainenz napisał(a):takie zyciewłaśnie, takie życie. tak poza tym - facet 26 lat i ustatkowanie ? czy my żyjemy na tym samym świecie ? :D Mój ma 23 i jest ustatkowany a za rok ślub więc są jeszcze na świecie młodzi i porządni Dołączył: 2012-09-24 Miasto: Warszawa Liczba postów: 24 20 listopada 2012, 20:32 Najgorsze że ból po takim czymś będziemy długo w sobie nosić, mimo poznania nowego faceta już zawsze będzie nas gryzła myśl jakby wyglądało moje życie gdyby ON tego nie spieprzył, ale nie mamy na to wpływu. Mnie zostawił po 7 latach, bez wyjaśnień, mieszkaliśmy razem, nasze rodziny żyły razem... ciężko się ogarnąć.. ale co nas nie zabije to zrobi z nas oziębłe suki - wiem coś o tym Dołączył: 2012-06-06 Miasto: Paryż Liczba postów: 709 20 listopada 2012, 20:43 To co mówił o ustatkowaniu się, to pewnie było prawdą, chciał tego, ale jak widać hazard za bardzo go wciągnął, on musi miec teraz dopiero moralniaka, moze jak mu sie wyprostuje w zyciu to jeszcze do Ciebie wróci, poki co nie chciał Cię wciągać w swoje problemy wiec moze to i lepiej że Cię zostawił... Dołączył: 2011-06-12 Miasto: Warszawa Liczba postów: 1006 20 listopada 2012, 20:53 przykro mi :( FatHunter 20 listopada 2012, 21:38 nie ma co rozpaczać. Dołączył: 2006-03-09 Miasto: ---------- Liczba postów: 3293 20 listopada 2012, 22:14 Wiem, co czujesz, nie dawno przechodziłam coś podobnego, ja 22 lata, on 28, razem prawie 6 lat, plany itd a tu nagle zostawił mnie dla innej. Dużo wycierpiałam przez niego przez cały związek, a po rozstaniu było tak samo źle. Nie minęło długo jak poznałam innego 26 letniego chłopaka który ma dużo doroślejesze myślenie od tamtego! Dziś dziękuje Bogu, że nie jestem już z tamtym... Jak chcesz to napisz do mnie :) czuczuu123 Dołączył: 2011-09-27 Miasto: Kraków Liczba postów: 233 20 listopada 2012, 22:18 co ci powiedzieć...więcej się z palikociarzami nie zadawaj, bo to albo pedał albo złodziej, albo taka kanalia. .Amelka. 20 listopada 2012, 22:20 Dziewczyny nie mialam jak do Was napisac wczesniej ;( Dziekuje za wsparcie jestescie kochane naprawde siedze i sie doluje przez niego wiem ze on nie jest wart moich lez ale ja go kocham mial byc ojcem moich dzieci.... i tak z dnia na dzień mnie zostawił ja po prostu w to nie wierzę! i w to, że potrafił tak przekreślić nasza wspolną przyszlosc dla jakiegos hazardu... myślałam, że moze bym z nim probowala porozmawiac, ublagala go zeby poszedl na terapię obiecała ze wszystko będzie dobrze, jak myślicie? czuczuu123 Dołączył: 2011-09-27 Miasto: Kraków Liczba postów: 233 20 listopada 2012, 22:23 Amelka, jesli duzo sie bzykacie, wszystko sie ulozy. Cwicz jogę i zapisz się do Harekrysznowców, a problemy same znikną. Dołączył: 2009-03-10 Miasto: Radom Liczba postów: 6483 20 listopada 2012, 22:25 Pfff 26 lat i ustatkować, facet nie jest skłonny do takich poświęceń, facet nigdy nie dorośnie do takiej decyzji, większość facetów hajta się bo uważają że już czas na nich i tak słabo być samemu, ale nie że z chęcią to robią. A Ty ciesz sie, że to wyszło teraz a nie po ślubie, młoda jesteś, nie jednego jeszcze poznasz. Nie wiem od czego zacząć..Dziękuję Wam wszystkim za Wasze świadectwa, które dają siłę do dalszej modlitwy. Od odmawiam nowennę za nawrócenie męża (zostawił mnie i synka niedługo po porodzie, mąż zachowuje się jak inny człowiek, jakby był opetany, totalnie obojętny albo chory psychicznie). Byłam zrozpaczona, ale z wielką wiarą zaczęłam nowennę pompejańską i postanowiłam odmówić 3 nowenny za jego nawrócenie. Zalecam Wam też odmówinie 3 NP w 1 intencji, Matka Boża obiecała, że po 3 NP spełni naszą prośbę, albo podsunie inne rozwiązanie. Ale nie o tym chciałam.. Przez te 3 NP przezywałam rózne stany, najpierw wielka wiara w przemianę męża przez cała 1 nowennę, w 2 nowennie zwątpienie i przez różne wydarzenia.., chęć przerwania dalszej modlitwy za męża.. chociaż wiedziałam, że nie przerwę, bo mam taki charakter, że jak coś postanowię to nie rezygnuję tylko trwam do końca..rozpacz była też, poczucie złamanego serca itp i fakt ze synek nie bedzie sie wychowywał w pełnej rodzinie.. z tą hustawką nastrojów rozpoczęłam ostatnią nowennę za męża, jednoczesnie borykając się z kredytem, rachunkami i utrzymaniem dziecka (mąż nie płaci mi prawie nic od wielu miesięcy) i wczoraj zdarzył się cud w kwestii problemow finansowych. Juz pod koniec 2 nowenny pojawiła się mozliwosc powrotu do pracy przed uplywem mojego urlopu macierzynskiego..ponieważ akurat w firmie mają duże cisnienie i potrzebuja osob z moimi kwalifikacjami a wczoraj w 27 dniu czesci błagalnej 3-ciej NP po rozmowie z szefostwem otrzymałam informację, że otrzymam GIGANTYCZNĄ podwyżkę i wyjade na 2,3 dniowe szkolenie za granicę. To pozwoli mi oplacic opiekunkę i sprawi, że nie popadnę w długi! Wiem, że oprócz Mateńki Pompejańskiej pomógł tu Duch Św. a konkretnie „Litania do Ducha Św. i obietnice”, i 30-dniowe Nabożeństwo do św. Józefa. Za co Im jestem wdzięczna i dziękuję z całego serca. Podczas odmawiania NP odkryłam tez inne piękne modlitwy np Nowenna do Matki Bożej rozwiązującej węzły. W trakcie jej odmawiania przezywałam chwile załamania moim małżeństwem, któregoś razu, było to dokładnie pod koniec 2 NP, wychodziłam na spacer z synkiem otworzyłam drzwi a na drzwiach wisi obrazek Maryi i Jezusa i nie spada. Byłam zaskoczona bo od paru lat mieszkam na zamkniętym osiedlu, strzezonym i wszelkie ulotki zawsze wrzucane sa do skrzynki pocztowej, nigdy nie znalazłam nic na wycieraczce ani w drzwiach.. na odwrocie obrazka było zaproszenie na katechezy do pobliskiej parafii dla osob zrozpaczonych. Ze zdziwieniem poszłam,,ogólne przesłanie tej katechezy było, żeby nie ustawać w modlitwie, żeby nie rezygnować, żeby prosić Jezusa o litość i wysłuchanie w swoich cierpieniach. Zatem to utwierdziło mnie, że będę musiała, pomimo zwątpień „wykonać swoje zadanie” i rozpocząć 3 NP za męża. Myślę, że to był znak od Matki Bożej i że nie mógł to być przypadek. Wracając do męża ja i jego rodzina obserwujemy pewną poprawę jego zachowań,ale nasze małżeństwo czeka na pierwszą rozprawę rozwodową, w dalszym ciągu jest obojętny na mnie. Zaobserwowałam swoją przemianę, dopiero teraz przy 3 NP widzę, że się nie spinam, że całkowicie powierzam wszystko Matce Bożej, że może po to musiałam odmówić 3 Nowenny, żeby zrozumieć, że nie jest nam dane być razem, że Matka Boża mnie chroni przed nim w jakis sposób. Wcześniej wydawało mi się, że nie mogę żyć bez tego człowieka, a teraz wracam do życia, chwilami zastanawiam się, czy po całej krzywdzie, którą mi wyrządził, czy ja bym potrafiła z nim być? może nie.. i dlatego nie jestem gotowa na te łaskę. Cały czas jeszcze modlę się w intencji jego nawrócenia dla naszego syna. Kończę w marcu i zostawiam wszystko Matce Bożej Pompejańskiej. Ona albo uzdrowi mojego męża albo przyśle mi kogoś dobrego tak czuję i dziękuję Jej za łaskę tego nieopisanego spokoju.. rozum myśli, rozpacza.., a serce nie pozwala uronić łzy.. Doszłam też do wniosku, że my kobiety bardzo żyjemy wspomnieniami, a faceci w jednej chwili potrafią się odciąć i chociaż wielokrotnie przypominały mi się piękne chwile, lata spędzone razem z mężem, to postanowiłam, odrzucać to rozmyślanie i wspominanie dla własnego dobra. Do Wszystkich kobiet przezywających rozpad małżeństwa: Skupmy się na tu i teraz, tak jak nasi mężowie, którzy stali się obojętni, a Matka Boża jakoś nas wyprowadzi z naszych cierpień. Teraz widzę jak bardzo MB otworzyła moje serce na pogodzenie się losem i wolą Bożą. Przepraszam, że chaotycznie pisałam, ale dużo się działo przez 3 nowenny.. Jeśli coś się zmieni w sprawie mojego męża to jeszcze napiszę świadectwo. Jeśli się rozwiedziemy to będę próbować ułożyć sobie życie bez niego. Szczęść Boże. hej dziewczyny...niedawno zostawil mnie moj facet z ktorym bylam 6 lat..i mamy 5,5 letniego syna...mieszkalismy razem, ja dostalam mieszkanie socjalne...i bylo calkiem ok..chociaz od poczatku naszej znajomosci moj facet lubił isc w tango..no wiecie..imprezy,koledzy,dziewczyny...nie wrcal po kilka dni do domu, raz go nie bylo tydzien....ale staralam sie jak moglam ebybyl przy mnie...solarium,tipsy,wyzywajace stroje (on lubi takie dziewczyny), raz mi powiedzial ze chyba wolalby zebym byla blondynka, wiec sie zafarbowalam, a naturalne mam czarne,krecone wlosy...robilam dla niego wszystko...tatuaże,bo tez lubi..ma ich 6... a on dalej szalał z innymi... fakt lubil wypic i wciągnąć koks;/ czego nie popierałam, nawet jak sie dowiedzial o mojej ciazy to mnie nie wspierał tylko pojechal na dyskoteke.. no i teraz mielismy brac slub w te wakacje...a on mnie miesiac temu zostawil, bo powiedzial ze musi sie wyszalec....i zostalam sama z dzieckiem...co mam robic? CZEKAC AZ DO MNIE WROCI? CZY SZUKAC NOWEGO FACETA? Cytatkonto1308 hej dziewczyny...niedawno zostawil mnie moj facet z ktorym bylam 6 lat..i mamy 5,5 letniego syna...mieszkalismy razem, ja dostalam mieszkanie socjalne...i bylo calkiem ok..chociaz od poczatku naszej znajomosci moj facet lubił isc w tango..no wiecie..imprezy,koledzy,dziewczyny...nie wrcal po kilka dni do domu, raz go nie bylo tydzien....ale staralam sie jak moglam ebybyl przy mnie...solarium,tipsy,wyzywajace stroje (on lubi takie dziewczyny), raz mi powiedzial ze chyba wolalby zebym byla blondynka, wiec sie takzafarbowalam, a naturalne mam czarne,krecone wlosy...robilam dla niego wszystko...tatuaże,bo tez lubi..ma ich 6... a on dalej szalał z innymi... fakt lubil wypic i wciągnąć koks;/ czego nie popierałam, nawet jak sie dowiedzial o mojej ciazy to mnie nie wspierał tylko pojechal na dyskoteke.. no i teraz mielismy brac slub w te wakacje...a on mnie miesiac temu zostawil, bo powiedzial ze musi sie wyszalec....i zostalam sama z dzieckiem...co mam robic? CZEKAC AZ DO MNIE WROCI? CZY SZUKAC NOWEGO FACETA? tak wygladam, mam szanse na nowe szczescie? Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-04-12 14:30 przez konto1308. Odpowiedzi Skejtówa odpowiedział(a) o 22:03 kiedyś przyjaciel ale to dawno dawno temu i już znajomość się urwała Nie. Gdyby coś takiego zrobił, nie byłby już moim przyjacielem, co znaczyło, że nigdy nim nie został. blocked odpowiedział(a) o 22:04 taknie razale trzeba siez tym pogodzićze nie ma prawdziwej przyjażni na stałemiałam przyj . 10 lat by było teraz ale od paru mies same nie wiemy czy nadal nimi jestesmy blocked odpowiedział(a) o 22:04 oj tak ,ale na szczęście i wyjaśniło się . blocked odpowiedział(a) o 22:06 blocked odpowiedział(a) o 22:06 Tak, i to nie raz...Od tej pory jestem zdania że "lepiej mieć jednego prawdziwego przyjaciela, niż kilku fałszywych"... blocked odpowiedział(a) o 22:16 Wszyscy moi dotychczasowi przyjaciele odpier*olili jakieś głupstwo. ciągle oszukiwał i manipulował, druga stała się wrogiem i doprowadziła mnie do jakiejś manii, trzeciej nie pasowała moja osobowość, a czwarta zamienia się w dwulicową świnię. ;x Shevann odpowiedział(a) o 22:19 Oczywiście, że tak. Przecież każdy popełnia błędy. kuba017 odpowiedział(a) o 17:02 Tak to było parę tygodni temu on jest moi sąsiadem i okazało się że zdradzał wszystkie moje tajemnice wyzywał mnie za plecami i innych też Uważasz, że ktoś się myli? lub 241 i 242: Jest wieczór. Roztrzęsiona Cavidan chodzi w tę i z powrotem wzdłuż kanapy, kurczowo ściskając komórkę w dłoni. Nagle jej telefon zaczyna dzwonić. Kobieta momentalnie odbiera połączenie i mówi do słuchawki: „Słucham cię, mów szybko! Jesteś pewien, że on pomoże? Rozumiem, doskonale. Zatem umów mnie z nim na jutro”. Pani Tarhun rozłącza się i mówi do siebie z uśmiechem na twarzy: „Nie pozostawiłaś mi wyboru, Cemre”. Tymczasem Emir wyszukuje w Internecie informacje na temat Adema – wykładowcy swojej żony. Nagle drzwi gabinetu otwierają się i do środka wchodzi Reyhan. Mężczyzna szybko zamyka laptopa. „Przeszkodziłam ci w czymś?” – pyta Reyhan. „Nie, właśnie skończyłem” – odpowiada syn Cavidan i staje naprzeciwko żony. „Możemy porozmawiać?”. „Oczywiście. Wystarczy, że ty będziesz mówić, a ja mogę słuchać cię do końca życia”. „Chcę porozmawiać z tobą o czymś bardzo ważnym dla mnie”. „Dobrze, słucham cię”. „Czy możesz mnie już więcej nie odwozić na uczelnię? Chcę studiować na równych prawach z innymi studentami. Nie chcę być wyróżniona tylko z powodu mojego nazwiska”. „Dobrze, niech tak będzie, ale dlaczego nagle zaczęło ci to przeszkadzać? Tak bez konkretnego powodu?”. „To nie jest bez powodu” – oświadcza dziewczyna. – „Zadzwoniła dziś do mnie asystentka wykładowcy Bury. Powiedziała, że mam do niej zadzwonić, gdybym miała jakiekolwiek problemy. Przyczyną takiego specjalnego traktowania jest tylko to, że jestem twoją żoną. To bardzo uprzejme z ich strony, ale wcale nie podoba mi się ta sytuacja. I tak zrobiłeś już wystarczająco dużo. Dzięki tobie nie straciłam tego roku. Więcej już nic nie musisz robić, inaczej będę czuła się źle”. „Dobrze, niech będzie tak, jak tobie odpowiada” – zgadza się Emir. – „Od tej pory to Yasin będzie cię odwoził na uczelnię”. Reyhan wiesza się mężczyźnie na szyi i mówi: „Bardzo ci dziękuję. Jesteś najbardziej wyrozumiałym mężem na świecie”. Gdy Reyhan wychodzi, Emir ponownie zasiada przez laptopem i przeczesuje Internet, by dowiedzieć się czegoś więcej o Ademie. „Wszędzie to samo” – mówi zrezygnowany mężczyzna. – „Wykształcenie, kariera akademicka i kilka zdjęć. Gdybym to ja przyjmował go do pracy, powiedziałbym: Oto człowiek idealny! Nie ma żadnych wad, poza tą, że kręci się koło mojej żony… Ademie Gencoglu, wcale mi się nie podobasz. Co mają znaczyć odwiedziny w domu pod pretekstem dostarczenia notatek? Zachowujesz się jak zwykły smarkacz! Nie mam innego wyjścia”. Syn Cavidan podnosi komórkę z biurka i wybiera do kogoś numer. „Pewnie jesteś ciekawy, dlaczego dzwonię tak późno” – mówi do słuchawki. – „Właściwie nigdy nie podejrzewałbym, że to powiem. To znaczy nie w moim stylu jest prosić o coś takiego, ale…”. Głos zostaje wyciszony. Nie słyszymy tego, co dalej mówi Emir. Akcja przeskakuje do następnego dnia. Cavidan na zewnątrz spotyka się z jakimś mężczyzną. „Siostro, do tego, o czym mówisz, wystarczą dwie serie elektrowstrząsów” – oznajmia jegomość. – „Jej pamięć będzie całkowicie wyczyszczona. Mówiąc wprost, ona zamieni się w roślinę”. „Daj Boże, by tak się stało” – mówi matka Emira. – „Pamięć nigdy nie może jej wrócić. Chcę tego dla jej dobra, żebyś mnie dobrze zrozumiał”. „Mnie tam wszystko jedno, do czego ci to potrzebne” – oznajmia mężczyzna. – „Interesują mnie tylko pieniądze, które za to dostanę”. „Potrafisz przeprowadzić elektrowstrząsy? Jesteś tego pewien, prawda? Chodzi o to, żeby wszystko poszło, jak trzeba”. „Całe życie pracuję w szpitalu. Doświadczenie mam większe, niż niejeden lekarz. Brakuje mi tylko dyplomu. Prawdę powiedziawszy zostałem już stamtąd zwolniony, ale z łatwością mogę dostać się do środka. Powiedz mi tylko o pieniądzach. O resztę się nie martw”. Cavidan wyciąga z torebki kopertę z pieniędzmi i przekazuje ją mężczyźnie. „To połowa umówionej kwoty” – oznajmia. – „Resztę dostaniesz po robocie”. Tymczasem Taci wchodzi na teren rezydencji. Chce tylko popatrzeć na chodzącą Sunę, ale przypadkowo natyka się na nią. Dziewczyna uśmiecha się szeroko na jego widok. Akcja przenosi się do szpitala. Mężczyzna, z którym spotkała się Cavidan, w przebraniu pielęgniarza wchodzi do sali Cemre. Podchodzi do leżącej na łóżku dziewczyny i umieszcza elektrody na jej skroniach. „Co to takiego?” – pyta na wpół przytomna Cemre. Jest pod działaniem silnych leków uspokajających. „Nie próbuj na próżno, piękna. Leż teraz spokojnie” – mówi fałszywy pielęgniarz i uruchamia aparaturę do elektrowstrząsów. Ciało dziewczyny wygina się w konwulsjach. Akcja przenosi się do domu Kemala. Małżonkowie siedzą przy stole w uroczystych ubraniach. „Dlaczego nic nie jesz?” – pyta ojciec Masal. – „Nie smakuje ci?”. „Nie, jest bardzo smaczne” – odpowiada Narin, choć prawie niczego nie skosztowała. – „Siostra Sehriye uparcie namawiała mnie, bym się ładnie ubrała. Podobno mają przyjść ważni goście, to prawda?”. „Nie będzie żadnych gości, ale dobrze, że tak ci poradziła. Bardzo dobrze wyglądasz”. „Stół też wygląda zachęcająco. Świętujemy coś?”. „Tak”. „Czyli to, co świętujemy, jest bardzo ważne?”. „Jeśli o mnie chodzi, to tak. Mam nadzieję, że i dla ciebie takie będzie”. „Rozumiem, że zamierzasz powiedzieć mi coś ważnego?” – domyśla się przyjaciółka Reyhan. „Tak” – potwierdza Kemal i robi krótką pauzę. – „Ja…”. W tym momencie telefon Narin zaczyna dzwonić. „To jakiś nieznany numer” – oznajmia dziewczyna, zerkając na ekran komórki. „Odbierz, jeśli chcesz”. Narin naciska zielony przycisk i przykłada słuchawkę do ucha. „Mówi Erhan” – po drugiej stronie rozlega się męski głos. Na twarzy żony Kemala zaskoczenie miesza się z wyraźnym niepokojem. Następuje retrospekcja. Widzimy, jak jakiś mężczyzna kładzie obrączki na dłoni Narin. „Kiedy tylko przekroczymy granicę, nałożymy je na nasze palce” – oznajmia. – „Czekaj na mnie, Narin”. Akcja przenosi się na uczelnię. Reyhan zajmuje miejsce na auli. Dwie dziewczyny z rzędu wyżej szepczą między sobą: „Widziałaś nowego wykładowcę? Jaki piękniś z niego!”. „Oczywiście, że widziałam. On jest niezwykły”. Następuje zbliżenie na drzwi wejściowe. Do środka wchodzi jakiś mężczyzna. Widzimy tylko jego buty i nogawki spodni. Wszystkie dziewczyny na sali wzdychają w zachwycie nad urodą przybyłego. Reyhan jeszcze go nie widzi, gdyż zajęta jest szperaniem w swoim piórniku. „Witajcie, przyjaciele” – odzywa się przybyły, a Reyhan wypuszcza przybory z rąk. Doskonale zna ten głos. Szybko unosi głowę i zdumiona widzi na miejscu wykładowcy… swojego męża! „Nazywam się Emir Tarhun” – przedstawia się nowy wykładowca. – „Przez jakiś czas będę was uczył rysunku technicznego”. „Bardzo się cieszymy, profesorze!” – mówią studentki z rozanielonymi wyrazami na twarzach. Reyhan jako jedyna nie podziela ich entuzjazmu. „To jasne, że od teraz będą to nasze ulubione zajęcia” – szepcze siedząca obok niej Banu, która także jest pod wrażeniem Emira. Akcja wraca do domu Kemala. Narin trzyma słuchawkę przy uchu, ale niczego nie mówi. Siedzi jak zamurowana. „Narin, jesteś tam? Słyszysz mnie?” – pyta Erhan, dawna miłość dziewczyny. – „Muszę natychmiast się z tobą spotkać”. Narin odkłada komórkę od ucha i rozłącza się. Jest w ciężkim szoku. „Co się stało? Jakieś złe wieści?” – pyta Kemal. Jego żona bez słowa wstaje od stołu. – „Dokąd idziesz? Co się stało? Dostałaś złą wiadomość? Nie powiesz mi o tym?”. „Później porozmawiamy” – wydobywa z siebie Narin i odchodzi. Akcja przenosi się do ogrodu na terenie rezydencji. „Nareszcie! W końcu mnie odwiedziłeś!” – cieszy się Suna. – „Powiedziałeś, że zadzwonisz, ale nie zrobiłeś tego. Nie wytrzymałam i pojechałam do ciebie, ale nie było cię w domu. Prawie wpadłam w rozpacz. Bałam się, że już o mnie zapomniałeś. No nic, to nasze pierwsze spotkanie od chwili, gdy zostałeś potrącony, więc powiedzmy, że ci daruję. Z tobą wszystko dobrze, prawda?”. „Tak, dobrze, nie martw się” – mówi Taci. – „Teraz, widząc cię stojącą na nogach, czuję się jeszcze lepiej”. „Masz w tym dużą zasługę” – przekonuje Suna. – „Niestrudzenie dodawałeś mi otuchy i mobilizowałeś do dalszej pracy”. „Wujek Kemal bardzo się zdenerwował. Mam nadzieję, że nie masz przeze mnie żadnych problemów?”. „Nie, trochę mnie tylko upomniał… Muszę już iść, mam pilną sprawę”. „Przecież dopiero co przyszedłeś. Nie możemy normalnie porozmawiać?”. „Muszę dotrzymać danego słowa bratu Kemalowi” – mówi w myślach chłopak i oznajmia: „Naprawdę muszę iść”. „Dobrze, a kiedy znowu przyjdziesz?”. „Jutro… Jutro do ciebie wpadnę. Dużo spaceruj”. Kiedy Taci odchodzi, do Suny podchodzi jej matka. „Kim był ten młodzieniec?” – pyta. „To mój przyjaciel. Przyszedł mnie odwiedzić” – odpowiada dziewczyna. „Jaki przyjaciel? Jak się nazywa? Nie przypominam go sobie”. „Cóż, nie znasz go…” – Suna szybko odchodzi, chcąc uniknąć konieczności dalszych tłumaczeń. Akcja przenosi się do domu Kemala. Narin jest w sypialni. Stoi na środku pomieszczenia i mówi do siebie: „On wrócił. Po tym, jak mnie oszukał i okłamał. Zostawił mnie w połowie drogi. Jak on śmie?! Co to za arogancja? Jak może tak po prostu dzwonić do mnie?”. Żona Kemala otwiera szafę i z górnej półki wyciąga pudełko. W jego środku znajdują się dwie złote obrączki, które przed laty wręczył jej Erhan. Akcja przenosi się na uniwersytet. Po skończonych zajęciach Reyhan udaje się do gabinetu, w którym znajduje się jej mąż. „Drogi nauczycielu, słucham cię!” – mówi dziewczyna, żądając wyjaśnień. „Spokojnie. Ktoś jeszcze może zobaczyć, że weszłaś do mojego gabinetu” – stwierdza Emir. – „Nie sądzę, żebyś tego chciała. Uprzedzam cię jako twój nauczyciel”. „Mówiłam ci, że nie chcę być wyróżniana spośród reszty studentów, mówiłam, żebyś nie odwoził mnie na uczelnię, a ty tak po prostu zaczynasz pracować na uniwersytecie w charakterze wykładowcy. Wieczorem położyłeś się jako normalny człowiek, a rano wstałeś jako nauczyciel”. „I to wszystko zrobiłeś w tajemnicy przede mną” – kontynuuje Reyhan. – „Jeśli chciałeś mnie zaskoczyć, to ci się udało, ale proszę, nie ciągnij już tego”. „Tę ofertę otrzymałem już dawno temu” – oświadcza Emir, podnosząc się zza biurka. – „Tak się jednak złożyło, że mogłem przyjąć ją dopiero teraz”. „Aha, jasne, dopiero teraz… Powiedz wprost, że czekałeś aż zacznę tutaj naukę”. „Nie zaprzeczę, że twoje studia wpłynęły na moją decyzję, ale nic się nie martw. Nikt się nie zorientuje, że jesteśmy małżeństwem. Tutaj dla ciebie jestem tylko i wyłącznie nauczycielem. Muszę jednak przyznać, że kiedy się tak złościsz, stajesz się jeszcze piękniejsza”. Reyhan chwyta dłoń męża i wskazuje na jego palec serdeczny. „A gdzie twoja obrączka?” – pyta. „Przecież sama powiedziałaś, że nie chcesz, by ktokolwiek zorientował się, że jestem twoim mężem” – przypomina Emir. – „Dlatego właśnie nie założyłem obrączki”. „Ale ja wcale nie kazałam tobie jej nie zakładać. Chciałam tylko, żeby nikt nie zorientował się, że jesteśmy małżeństwem. No nic, moje zajęcia się skończyły i wracam do domu”. Dziewczyna opuszcza gabinet. Narin idzie przez miasto. Chowa się pod parasolem przed deszczem. W jej oczach szklą się łzy. „Nie masz prawa. Nie masz prawa wracać po tylu latach!” – mówi do siebie wzburzona dziewczyna. Następuje retrospekcja. W szpitalu trwa operacja. Widzimy zespół lekarzy zgromadzonych przy stole operacyjnym. Jednym z nich jest… Narin! Z aparatury dobywają się coraz bardziej niepokojące dźwięki. „Sto miligramów adrenaliny” – wydaje polecenie jeden z lekarzy. – „Puls spada. Tracimy pacjenta!”. „Erhan, zostaw, ja będę kontynuowała” – odzywa się Narin. „Wykluczone. Ja zacząłem operację i ja ją skończę. Dam radę. Zwiększyć dawkę do stu pięćdziesięciu miligramów. Natychmiast!”. „Proszę, pozwól, ja to zrobię” – powtarza Narin. Następnie chwyta za elektrody defibrylatora i przykłada je do klatki piersiowej pacjenta. Z aparatury wydobywa się ciągły sygnał. „Straciliśmy go” – mówi jeden z lekarzy. – „Straciliśmy pacjenta…”. Następuje kolejna retrospekcja. Widzimy Erhana, który w furii zrzuca rzeczy z biurka. „Niech to szlag!” – przeklina mężczyzna. „Zrobiłeś wszystko, co tylko było możliwe” – przekonuje Narin. – „Tylko cud mógł pomóc w tym przypadku”. „Narin ma rację” – dodaje drugi z lekarzy. – „Uspokój się choć trochę”. „Nie uratowałem go! On umarł! Niech to szlag!”. „Posłuchaj, zrobiliśmy wszystko, co było możliwe” – powtarza Narin. – „Weź się w garść, proszę”. „Wiesz, kim był ten zmarły?” – pyta spanikowany Erhan. – „Kompletnie nie masz pojęcia o tym, kim był człowiek, którego nie zdołaliśmy uratować! To syn Kartala Cevhera!”. Na twarzy Narin i drugiego z lekarzy pojawia się przerażenie. „To syn tego mafioso?” – dopytuje dziewczyna. „Tak! On nas zniszczy!”. W kolejnej retrospekcji widzimy Narin siedzącą w samochodzie. W rękach trzyma pudełko, które obecnie ukrywa w szafie, w domu Kemala. „Tylko to mogę zabrać ze sobą” – mówi dziewczyna i kładzie pudełko na tylnej kanapie. – „Gdzie jesteś, Erhan? Dlaczego jeszcze cię nie ma? A może… Może oni już cię znaleźli? Boże, nie daj mi zwariować. Chroń go. Żeby tylko nic mu się nie stało”. Załamana Narin kładzie twarz na kierownicy. Po chwili drzwi jej samochodu otwierają się i na fotelu pasażera zasiada Erhan. „Dzięki Bogu, tak bardzo się denerwowałam” – dziewczyna czuje wielką ulgę. „Gonią za nami. Wszędzie nas szukają” – mówi zdyszany mężczyzna. – „Dowiedzieli się nawet, gdzie zamierzamy się ukryć. Musisz natychmiast stąd zniknąć. Ukryj się w najbezpieczniejszym miejscu, jakie tylko znasz”. „A ty?” – pyta Narin. „Będziemy się ukrywać osobno” – wyjaśnia Erhan. – „Załatwię paszporty, potem się spotkamy i uciekniemy razem. Nie możemy dłużej zostać w Azerbejdżanie”. „Jak to? Mamy wyjechać z Azerbejdżanu?”. „Nie mamy innego wyjścia. Oni znajdą nas tutaj wszędzie, gdziekolwiek byśmy się nie ukryli”. Mężczyzna wyciąga z kieszeni karteczkę i przekazuje ją ukochanej. „Za dwa dni przyjdź pod ten adres. Bądź bardzo ostrożna”. „A co z Aybekiem? On też pojedzie z nami?”. „Aybek nie żyje… Narin, nie możemy tracić czasu. Oni mogą nas znaleźć w każdej chwili! Tak jak powiedziałem, spotkamy się za dwa dni. A teraz już odjedź”. Erhan wysiada z auta i odchodzi. W następnej retrospekcji widzimy czekającą w lesie Narin. Dziewczyna co chwila zerka na zegarek i rozgląda się dokoła. „Tyle czasu już minęło. Gdzie on jest?” – niepokoi się Narin. Następnie wyciąga telefon i wybiera numer do ukochanego. Ten jednak nie odpowiada. – „Na pewno coś mu się stało… Boże, dopomóż!”. Po chwili do dziewczyny podchodzi mężczyzna organizujący ucieczkę. „Musimy już iść” – oznajmia. „Nie ma mowy. Nigdzie się bez niego nie ruszę” – oświadcza stanowczo Narin. „To długo na niego poczekasz… Wczoraj w nocy twój ukochany ulotnił się. Nie wiedziałaś o tym?”. „To niemożliwe! Sam mi mówił, że uciekniemy razem!”. „Widziałem na własne oczy, jak ucieka”. „Nie mógł tak postąpić. Nie mógł zostawić mnie i odejść” – nie może uwierzyć Narin. „Myśl co chcesz, ale ci ludzie są już blisko. Ja idę” – oznajmia mężczyzna i odchodzi. Załamana Narin upada na kolana. Gdy jednak słyszy głosy nadchodzących mafiosów, szybko podnosi się i biegnie w kierunku, w którym oddalił się jej kompan. Akcja wraca do teraźniejszości. Narin siedzi na ławce i zanosi się rzewnym płaczem. „Dlaczego? Dlaczego wróciłeś do mojego życia?” – pyta. Czy nieoczekiwany powrót dawnej miłości namiesza w życiu Narin? Co z jej małżeństwem z Kemalem? Obowiązuje całkowity zakaz kopiowania streszczeń na inne strony! Za łamanie praw autorskich grozi odpowiedzialność karna.

facet mnie oszukał i zostawił